Ik heb een interessante relatie met geld.
Vroeger werd me het volgende geleerd. Koop nooit iets overbodigs, haal dingen in de aanbieding. Het liefste bij de kringloop. Geef niet te veel uit.
Ik ben hier heel dankbaar voor omdat het me veel heeft gebracht. Ik heb geleerd dat ik weinig nodig heb om een goed leven te leiden. Hierdoor heb ik me de laatste jaren voluit kunnen focussen op mijn dromen. Ik ben nog steeds fan van de kringloop omdat dit zowat het duurzaamste is wat er is. Daarnaast weet ik dat een materialistische levenshouding je niet gelukkig maakt. Hier is letterlijk wetenschappelijk bewijs voor te vinden.
Aan de andere kant leerde ik nooit dat geld mag stromen waardoor er bij iedere grotere uitgave die ik doe een spanning op is komen te liggen. Heb ik het wel echt nodig? Gaat het mijn leven wel beter maken?
Daarnaast vond ik het moeilijk om geld te vragen voor mijn diensten.
Ik doe het namelijk zo graag dus waarom zou ik daar iets voor vragen? Veel weggeven heeft me meer zingeving gebracht dan ik me kan voorstellen, het maakt me een gelukkig mens, maar alleen maar geven houdt me soms ook tegen. Door me nooit op geld te richten kon ik niet verder groeien en investeren in mijn missie om meer mensen gelukkig te maken.
De laatste tijd zie ik geld steeds meer als iets heel positiefs. Nog steeds vind ik het spannend om er om te vragen en me echt te richten op meer verkoop. Vooral ook omdat ik weet dat mensen er veel over vinden en geld veel emoties oproept. Zeker in het werkgebied waarin ik me bevind.
Toch probeer ik me daar minder op te richten want op zichzelf is geld heel neutraal en kun je zelf kiezen welke overtuiging je daarin het meeste helpt. Mijn nieuwe overtuiging is dus: Hoe meer ik verdien hoe meer ik me kan richten op het mooier maken van de wereld.
Hoe kijk jij naar geld?
