Ik had al een aantal maanden een kapotte fietssleutel aan mijn sleutelbos hangen. Hierdoor heb ik al tientallen keren de verkeerde sleutel in mijn fiets gestoken.
Het grappige was dat ik altijd dacht: ‘Die haal ik er wel een andere keer vanaf’. Om het vervolgens weer te vergeten. De dag daarop maakte ik weer precies dezelfde fout.
Deze week heb ik eindelijk de knoop doorgehakt om die sleutel eraf te halen. Zoals je ziet op de foto voelde dat erg goed! Het koste me letterlijk 5 seconden. Tegenover een groot aantal minuten en minifrustraties die het me gekost heeft. Ik was vandaag erg blij toen ik in een keer de goede sleutel in mijn slot stak!
Volgens mij hebben meer mensen zo’n soort metaforische sleutel. Een energielek. Iets wat je al tijden uitstelt en waarbij je denkt de volgende keer regel ik het wel, om er dan achter te komen dat het je de keer daarop weer niet gedaan hebt en het je weer iets kost.
Volgens mij is dit toepasbaar op allerlei situaties. Zo kan dit inzicht je helpen iets in je relatie aan te kaarten, te gaan sporten of eindelijk eens dat lastige gesprek met een collega te voeren.
‘De moeite om het op te lossen is vaak veel kleiner is dan de moeite die het je kost als je het niet doet.’
Wat denk jij?
